2) Șfab m. (germ. Schwabe, German din Suabia). Iron. Neamț, Șonț. – Fem. Șfăboaĭcă Adj. Șfăbesc. Adv. Șfăbește. – P. șf îld. șv, V. șfaĭțer.
Sursa: Dicționaru limbii românești
1) șfab m. (rut. švab, d. germ. schwabe). Buc. Libarcă. – P. șf îld. șv, V. șfáĭțer. V. și tarhon 1.
Sursa: Dicționaru limbii românești