TANẮU, -ÁIE, tanăi, adj. (Reg., adesea substantivat) Prost, tont.Sursa: Dicționarul limbii române moderne tanắŭ și tănắŭ adj. m. (ung.). Mold. Fam. Prost, dobitoc. V. tălălăŭ și nătărăŭ.
Sursa: Dicționaru limbii românești
tănắŭ, V. tanăŭ.
Sursa: Dicționaru limbii românești